Doorgaan naar hoofdcontent

Posts

Er worden posts getoond met het label wachten

Wachten

"Het verlangen is nooit zo onstuimig als in je jeugd. De eerste liefde, de grote vriendschap - en de sluizen van de hemel gaan open. Alles lijkt mogelijk, op een bepaald moment in de toekomst, nee: al heel gauw! Het leven moet fantastisch zijn, en het begint direct achter de horizon. Vlieg er meteen op af!" - Anselm Grun, Het boek van Verlangen Als tantrika ben ik volop bezig met erkennen, voelen, doorleven, waarderen en genieten van verlangen. Ik probeer haar te begrijpen, te doorzien en te leven. Met een diep respect voor de kracht van verlangen voel ik bereidheid om haar te dragen. Verlangen wijst de weg en ik hoef maar te volgen. Maar hoe genieten van verlangen als de mogelijkheid tot vervulling lijkt te worden afgesneden. Onderweg naar mijn wekelijkse zangles vanmiddag ontvang ik een bericht dat mij niet vrolijk stemt. Iemand zegt een afspraak af. Een nog niet gemaakte afspraak zelfs. Maar wel eentje die in de planning zit voor deze week. Zat dus. Het voorui

Niet-weten

Vandaag weet ik niks. Ik weet niet wat ik wil eten, waar ik naartoe wil, wat ik wil doen, ik weet niet wat ik wil. Mijn geest is een groot white board waar ik vol verwachting naar kijk in de hoop dat er iets op verschijnt. Op verschillende momenten op de dag vind ik mezelf  terug achter de laptop terwijl ik berichten lees op facebook die me zouden moeten inspireren. Ik zie deze uitspraak: 'live your life like a butterfly. take a rest sometimes, but never forget how to fly' en weet niet wat ik ermee aan moet. Gewoonlijk like ik van alles maar nu like ik helemaal niks. Ik sta in de tuin met mijn blote voeten in het gras. Het heeft net geregend en ik voel de koelte langs mijn enkels omhoog trekken. Ik voel me zo onhandig als een zwanenjong van twee weken oud dat lomp waggelend zijn weg naar het vrije water probeert te vinden. Nu sta ik hier in mijn tuin en voel, dat weet ik. . Mijn gedachten komen tot rust. Ik hoef het ook niet te weten. Alsof er iets te weten v

Lof der Verveling

“Onmisbaar is de verveling die het zelf bewust laat voortbestaan, om daarin een bron van inspiratie te vinden. Juist omdat zij leeg is, een vacuüm vormt, stroomt er veel op haar toe en trekt zij van alles aan: ongedachte gedachten, onvoorziene ontmoetingen, verrassende ervaringen, nieuwe voorstellingen, gedurfde ideeën, verbanden, samenhangen die plotseling 'zin geven'”. - Wilhelm Schmidt. In mijn leven bestaan er verschillende vormen van verveling. De ongemakkelijke, waarbij het onmogelijk lijkt om maar iets  vinden dat belangwekkend genoeg is om te doen, maar ik toch blijf zoeken naar een activiteit. De licht melancholische, waarin ik me lusteloos en richtingloos voel en ik verval tot inertie. De existentiële waarin het hele leven als zodanig op momenten vervelend lijkt. Been there, done that. Why move? Zeurderig, klaaglijk, mistig, vaag. Verveling. Het is er en het gaat niet weg. En soms is er verveling waarvan ik hoop dat ze lang om me heen blijft hangen. O